Poetry

ΑΕΡΑΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΑΣ
ΦΥΣΙΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ
ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

ΑΕΡΑΣ: Είναι η θερμοκοιτίδα μέσα στην οποία συντελείται η γήινη ζωή, μέχρις ότου ο ΕΡΩΤΑΣ την ανατάξει σε ανώτερη και Ουράνια.

Είναι άπειρο το Σύμπαν, από άπειρα μικρά.
Κόσμοι νάνοι, κοσμακτίνες, θάλασσες, φωτός ροή.
Φωτοβόλοι κβαντοκόσμοι και παλλόμενοι αυλοί.
Υμνωδοί τ’ απείρου κάλλους, χορευτές και μελωδοί.

Ένα θραύσμα από λάβα, η μικρή κουκίδα Γη.
Έπεσε σε συναστρία, σ’ ένα κόσμο θαλπωρής.
Την σπαργάνωσαν οι μοίρες, την ευνόησαν οι Νόμοι,
και την προίκισε το Σύμπαν, να ‘ναι η Μήτρα της ζωής.

Κι’ έγινε η πρώτη Μάνα, του Θεού επιλογή,
φυτικών κι’ εμβίων όντων, κιβωτός μοναδική.
Γήπεδο Άθλησης και Πάλης. Ένα Θεϊκό πεδίο,
που παλεύουν δυό δυνάμεις, το θηρίο με το Θείο.

Δειλά, δειλά εθώπευε, το σάβανο της Κόρης.
Τους πάγους ο Ήλιος έλειωνε, ζέσταινε το κορμί της.
Δειλά, δειλά οι αχτίδες του, εσκόρπιζαν τα νέφη.
Τον Έρωτά τους χαίρονταν. Κένταγαν τη ζωή της.

Τη Μάνα Γη τη φάσκιωσε, μ’ αέρινη κουβέρτα,
του Σύμπαντος ο Τέκτονας και όρισε τους Νόμους,
να ζουν όλα τα πλάσματα μ’ ασφάλεια και θάλπος.
Να μάχονται αέναα, Τυφώνες και τους Κρόνους.

Είναι ο ΑΕΡΑΣ, η ΠΝΟΗ, το φίλτρο κάθε ρύπου,
εντός του τήκει και σκορπά, τα θραύσματα της Μάχης,
μετεωρίτες κύματα, και κοσμικές ακτίνες,
τα εξαγνίζει η φωτιά. Και πλέει το καράβι,
για άγνωστες Οδύσσειες, με πλώρη μια Ιθάκη.

Πλέει μ’ ασπίδες άτρωτες, αντικρυστά στον Ήλιο.
Γράφει τροχιές ελλειπτικές, ρυθμίζει τις εστίες,
και ζει η Γη τις εποχές, του θέρους και του τρύγου,
τους οργασμούς της Άνοιξης, δίνες και τρικυμίες.

Δεν θάταν η Γη παράδεισος, των Νόμων εργαστήρι,
της ύλης το πνευμάτωμα. Θάταν κρανίου τόπος.
Στείρα από μνήμες. Κόλαση. Δεν θάχε Ιστορία.
Το Σύμπαν θάτανε νεκρό. Ύβρις και ουτοπία.
Τώρα η Γη είναι Ναός, του Σύμπαντος η δόξα.
Ιερουργεί ο Άνθρωπος, σηκώνεται και πέφτει.
Ψάχνει να βρει βηματισμό. Τον δρόμο προς τα ‘στέρια,
τον Μέγα Κόσμο, τον Μικρό. Να βρει σταθμά και μέτρα.

Ψάχνει να βρει ποιός μέσα του, εμφύτεψε τα πάθη.
Το Αίσθημα και την ψυχή, τ’ Άκτιστο Φως, το Κάλλος.
Τ’ αντίθετα να μάχονται. Την ΠΑΛΗ, την ΑΝΑΓΚΗ.
Τον πρώτο Θεό, τον ΈΡΩΤΑ. Την θελκτική ΕΛΠΙΔΑ.
Το ριζικό, τη μοίρα του. Αίτιο και Αιτία.

Είναι ο ΕΡΩΤΑΣ Πνοή, και της ψυχής η φλόγα.
Των Αισθημάτων άναμμα, της Νόησης το Δόρυ.
Σπερμοδοτεί τα Άγονα, τα άθεα Θεώνει,
και κυβερνά τα άνομα, τ’ αχρεία ημερώνει.

Ο ΈΡΩΤΑΣ πρώτος Θεός, Μητέρα και Πατέρας,
κάθε ηδονής και θέλγητρου. Πάθος Δημιουργίας.
Του Πόρου Γιος πρωτογενής. Μάνα του η ΠΕΝΙΑ.
Πλήττει τα φαύλα κι’ ασεβή, φόβο και δυστυχία.

Μέθυσε ο Πόρος με κρασί, στα Δώματα του Δία,
και στις Αγκάλες έπεσε του Ύπνου κι’ εκοιμήθει.
Επαίτης η ΠΕΝΙΑ έκλεψε, σπέρμα και ευψυχία,
και γέννησαν τον ΕΡΩΤΑ, τον Νικητή της Βίας.

Φυσά ο ΑΓΕΡΑΣ δροσερός, το ΧΑΟΣ ανασαίνει.
Έρχεται η ΓΗ ευρύστερνη. Ακολουθεί ο ΕΡΩΣ,
Αιώνιος, λαμπρός και φλογερός. Δημιουργός της Φύσης.
Πρώτος και πάνω απ’ τους Θεούς. Ευγονιτής και Μύστης.

Είναι ο ΑΕΡΑΣ η Τροφός, της Γης ο ζωοδότης.
Κι’ ο ΕΡΩΤΑΣ πρώτος Θεός. Νικάει πριν την ΜΑΧΗ.
Είναι τ’ Απείρου σύζευξη, με το πεπερασμένο,
θεμέλιο πρωτογενές, Σύμπαντος και της Πλάσης.

ΑΕΡΑΣ κι’ ΕΡΩΣ, τ’ άρμενα, γήινα και Ουράνια,
ο Σεβασμός και η Αιδώς, το Ήθος και το Δίκιο.
Είναι κανόνες άβατοι, στα υλικά και Θεία.
Αυτοί δομούν τον νέο Γιό, τον Άφρονα κι’ Αγροίκο,
σε Γιο Φωτός και μέτοχο, στον πατρικό το κλήρο.

Αυτοί ανάβουν τ’ Άγιο Φως και τη φωτιά του ΑΓΚΝΙ
Τους φανοστάτες σ’ άβυσσους, στης Γης τους διαδρόμους.
Να βρουν του ΕΡΩΤΑ αρμούς, της Αθηνάς το δόρυ.
Νιρβάνες της Ανατολής, την Μεσογαία Κόρη,
Για να συνθέσουν δίπολα, την κβαντική την ΠΟΛΗ.
Να βρουν βαθιά στο ΕΙΝΑΙ τους, την δυική μορφή τους.
Να βρουν τι είναι η ΖΩΗ, τι ΗΘΟΣ, τι ΝΙΡΒΑΝΑΣ.
Ποιος είναι ο δρόμος, ποια η ΑΡΧΗ, ο στοχασμός, η Πάλη.
Ποια η ΕΛΠΙΔΑ η όμορφη και ποια η ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ.

Να βρουν αρμούς πολιτισμών, παράλληλες Οδεύσεις.
Να βρουν στου ΑΓΚΝΙ τ’ άδυτα τον Ίνδρα, την Θεώνη,
τη Γνώση, τη Σοφία τους, τον δρόμο τους προς τ’ άστρα,
την Πολιέα ΑΘΗΝΑ, και το κοινό τους ΚΑΡΜΑ.

Να βρουν θαμμένους θησαυρούς. Δυό κόσμων τη Σοφία,
τη Μεσογαία ΔΗΜΗΤΡΑ, του Όλυμπου το Κράτος.
Του ΑΓΚΝΙ την ενέργεια, την Όμορφη ΕΛΠΙΔΑ.
Και την Πανώρια την Θεά, την κόρη την ΑΓΙΑ,
για ν’ αποτάξουν το κακό, με φως την Εσπερία.

Να βρουν κοινούς Αλγόριθμους, τον Θεϊκό τον ΛΟΓΟ,
άτμητο κι’ αδιαίρετο, τον ΑΓΚΝΙ και τον ΔΙΑ.
Την άμωμη πολέμαρχο, την Μάνα Παναγία,
να γεφυρώσουν τ’ άβατα, διχόνοια και την βία.

ΑΓΚΝΙ, ο ΔΙΑΣ, κι’ ο ΕΡΩΤΑΣ, μορφοποιούν τη Γνώση.
Των Νόμων των Αγέννητων, το Χάος και την Τάξη.
Μαζί δομούν τ’ αντίθετα, την Θεϊκή Ουσία
και φωταυγάζουν το καλό, μ’ αγώνα και θυσία.

Ομνύουν πρώτοι στο Θεό, τον σύμφυτο εντός μας.
Βέδες κι’ Ολύμποιοι μαζί, έχουν τα ίδια πάθη.
Είναι δυνάμεις κοσμικές, καθείς κι’ ο Μέγας Τέκτων,
ψάχνει το μείγμα τ’ άριστο, τα πάντα ν’ ανατάξει.

Σ’ ένα άλλο Σύμπαν Ηθικό, μια κβαντοκοινωνία.
Μια κοινωνία αδελφών, πνευμάτωμα της ύλης,
πούναι τα πάντα άχρονα και τ’ Άπειρο το ΕΝΑ.
Ύλη και πνεύμα μια ψυχή. Η Θεοφόρα Φύση.
Σκάλα ν’ ανέβεις προς το φως, σε Θεϊκά λημέρια.

—————————–

Θεόδωρος Δάλμαρης

Υ Π Ο Μ Ν Η Μ Α

ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΟΓΟ

«Πρώτα υπήρξε το Χάος και ύστερα η Μητέρα Γη, η ευρύστερνη. Και μετά ο Έρως, αιώνιο και σταθερό θεμέλιο της φύσης όλης.» Ησίοδος
«Πρώτος και πάνω από όλους τους Θεούς είναι ο Έρωτας.» Παρμενίδης
Η ΕΛΠΙΔΑ, ως η ουσία της αναπτυγμένης συναισθηματικής και γνωστικής νοημοσύνης είναι η αυτοπεποίθηση, η θέληση και η πίστη, που διά της ΠΑΛΗΣ επιτυγχάνει κάποιος τους στόχους του. Προσωποποιείτε από την όμορφη κόρη που κρατάει ένα κλαδί ροδιάς. Με το δεξί της χέρι, δείχνει τα αστέρια. Με το αριστερό της χέρι ακουμπάει σε μια σκουριασμένη Άγκυρα, που δηλώνει τη Γνώση και την πείρα που αποκτάται από κάθε Οδύσσειά μας.
Είναι η Κόρη που ανάβει τη φωτιά του Έρωτα. Του Έρωτα των σωμάτων της Αφροδίτης και του Ουράνιου Έρωτα, της Δημιουργίας της όλο και μεγαλύτερης Γνώσης και της γέννησης του ευγενούς πάθους για Ελευθερία. Είναι η πανωραία Κόρη, ο πυροκροτητής της πτήσης προς όλο και μεγαλύτερες κατακτήσεις, προς όλο και φωτεινότερους Ουρανούς με αποδέκτη ΕΚΕΙΝΗ.
Η ΑΝΑΓΚΗ, κατά την Ελληνική μυθολογία, είναι μια Θεά με καταλυτική γονιμοποιό κοσμική δύναμη, σύνθρονος με την ΕΛΠΙΔΑ και την ΠΑΛΗ. Η ΠΑΛΗ είναι επίσης μια κοσμική Θεά υπέρ της οποίας παρορμάται κάθε Άνθρωπος. Οι παρά πάνω κοσμικές Θεές, ΠΑΛΗ, ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ αποτελούν τις θεραπαινίδες της υπερθεάς ΕΙΜΑΡΜΕΝΗΣ, δηλαδή της Ανθρώπινης Μοίρας.
Το ΣΥΜΠΑΝ σύμφωνα με τις σύγχρονες επιστημονικές παραδοχές, είναι μια συνειδητή οντότητα με νοημοσύνη, αλληλέγγυα και σε αμοιβαιότητα με την Ανθρώπινη νόηση, τις ψυχικές και τις βιοτικές ανάγκες μας.
Το ΣΥΜΠΑΝ αρχίζει να μοιάζει περισσότερο με μία μεγάλη νόηση, παρά με μία
μεγάλη μηχανή. Είναι μια ψυχική οντότητα και όχι υλική.
Είναι συμπερασματικά ο Θεός.
Η συνειδητότητα της Ανθρωπότητας, δημιουργεί το υλικό Σύμπαν και όχι το υλικό Σύμπαν την συνειδητότητα της Ανθρωπότητας.
ΠΟΡΟΣ: Γιος της Μήτιδος, της πρώτης συζύγου του Δία. Βγήκε μεθυσμένος από το τραπέζι των Θεών και κοιμήθηκε στο παγκάκι του κήπου του Δία.
Η ΠΕΝΙΑ, ψάχνοντας στους κάδους των απορριμμάτων, είδε των Πόρο κοιμώμενο, ξάπλωσε κοντά του και συνευρέθηκε μαζί του. Έτσι γεννήθηκε ο ΕΡΩΤΑΣ.

ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

ΑΓΚΝΙ: Θεότης της Βεδικής Θρησκείας, προσωποποίηση της φωτιάς που είναι παρούσα στις θυσίες και ενώνει τον ορατό κόσμο με τον αόρατο κόσμο των Θεών.
ΙΝΔΡΑ: Ινδική Θεότης. Στις Βέδες ασκεί την κυριαρχία στον Θείο Κόσμο. Θανάτωσε τον Δράκοντα ΒΙΤΡΑ, που παρεμπόδιζε τα νερά – σύμβολο της παγκόσμιας ζωής – να κυλίσουν πάνω στη Γη. Είναι παρόμοιες Θεότητες με τους: Απόλλωνα, τον Δία και Ηρακλή.
ΝΙΡΒΑΝΑ: Το υπέρτατο κατά τον Βουδισμό αγαθό της εκμηδένισης του ΕΓΩ. Είναι προϋπόθεση της ανάταξής μας στο επίπεδο της παγκόσμιας τάξης.
ΚΑΡΜΑ: Ινδουιστική διδασκαλία για την ύπαρξη μιας αλληλουχίας ζωών.
Η Ηθική ενέργεια που απορρέει από τις πράξεις ή τις επιλογές μας.
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ, έχουν πολλές ομοιότητες, ίσως και πλήρη ταύτιση μεταξύ τους.
Διακρίνω μια απελευθερωτική διάσταση του Ελληνικού ΛΟΓΟΥ, διά της ΑΓΑΠΗΣ και του ΕΡΩΤΑ των σωμάτων, του ΕΡΩΤΑ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ, ο οποίος στην εξιδανίκευσή του ανατάσσεται σε ΟΥΡΑΝΙΟ ΕΡΩΤΑ.
Ο Ουράνιος ΕΡΩΤΑΣ εξακτινώνει τον Άνθρωπο και τον καθιστά ικανό να επιτύχει τα πάντα, μέσα από την αδήριτη και αιώνια ΠΑΛΗ.
Αυτοί οι δύο πολιτισμοί, ίσως κρύβουν μέσα τους την Θεία δύναμη για την σωτηρία και την ανάταξη του κόσμου μας. Την απελευθέρωσή τους από όλους τους δυνάστες Θεούς και θνητούς, και στην αναγόρευση του εαυτού μας, στον εντός μας εν δυνάμει Θεό του Φωτός.

AIR AND LOVE NATURAL GREEK LOGOS
AND THE LOGOS OF THE EAST

AIR: It is the incubator in which earthly life occurs until LOVE elevates it
to a higher and Heavenly state.

The Universe is infinite, composed of countless small parts.
Dwarf worlds, cosmic rays, seas, the flow of light.
Radiant quantum worlds and pulsating flutes.
Hymnists of infinite beauty, dancers, and melodists.

A fragment of lava, the tiny dot of Earth.
It fell into cohibition, in a world of warmth.
The Fates swaddled it, the Laws favored it,
and the Universe endowed it, to be the Matrix of life.

And it became the first Mother, the choice of God,
a unique ark of plants and living beings.
A field of athleticism and struggle. A Divine field,
where two forces fight, the beast and the Divine.

Gently, gently, it caressed the shroud of the Maiden.
The Sun melted the ice, warming her body.
Gently, gently, its rays scattered the clouds.
They enjoyed their Love. They kindled her life.

Mother Earth was swaddled in an airy blanket,
by the Architect of the Universe, and He set the Laws,
so that all creatures live with safety and warmth.
To eternally fight, Typhoons and the Cronosus.

AIR is the BREATH, the filter of every pollutant,
within it melts and disperses, the fragments of the Battle,
meteor waves, and cosmic rays,
purified by the fire. And the ship sails on,
to unknown Odysseys, with Ithaca as its bow.

It sails with invincible shields, facing the Sun.
It writes elliptical orbits, regulates the focal points,
and Earth experiences the seasons, of summer and harvest,
the orgies of Spring, eddies, and tempests.

Earth would not be a paradise, a workshop of Laws,
the spiritualization of matter. It would be a wasteland.
Sterile of memories. Hell. It would have no History.
The Universe would be dead. Hubris and utopia.

Now Earth is a Temple, the glory of the Universe.
Man officiates, rises and falls.
He seeks to find his pace. The path to the stars,
the Mega World, the Small. To find measures and scales.

He seeks to find who implanted within him, the passions.
The emotions and the soul, the Uncreated Light, the Beauty.
The opposites to fight. STRUGGLE, NECESSITY.
The first God, EROS. The alluring HOPE.
His destiny, his fate. Cause and Effect.

EROS is Breath, and the flame of the soul.
The ignition of Feelings, the Mind’s spear.
It fertilizes the Barren, deifies the godless,
and governs the lawless, tames the unruly.

EROS is the first God, Mother and Father,
of every pleasure and charm. Passion of Creation.
Son of Resourcefulness. His mother is POVERTY.
It strikes the vile and impious, fear, and misery.

POROS got drunk with wine, in the Houses of Zeus,
and fell into the Arms of Hypnos, sleeping deeply.
Beggar POVERTY stole, seed and courage,
and they gave birth to EROS, the Conqueror of Violence.

A cool BREEZE blows, CHAOS breathes.
Broad-breasted EARTH comes. EROS follows,
Eternal, bright, and fiery. Creator of Nature.
First and above the Gods. Procreator and Mystic.

AIR is the Nourisher, the life-giver of Earth.
And EROS the first God. He wins before the BATTLE.
It is the union of the Infinite, with the finite,
the primary foundation, of the Universe and Creation.

AIR and EROS, the sails, earthly and Heavenly,
Respect and Modesty, Ethics and Justice.
They are inviolable rules, in substance and the Divine.
They form the new Son, the Foolish and Rustic,
into a Son of Light and a shareholder, in the paternal inheritance.

They light the Holy Light and the fire of AGNI
The lampposts in abysses, in the corridors of Earth.
To find the bonds of EROS, the spear of Athena.
Nirvanas of the East, the Daughter of the Middle Earth,
to compose dipoles, the quantum CITY.

To find deep within their BEING, their dual form.
To find what LIFE is, what ETHICS, what NIRVANAS.
Which is the path, which is the BEGINNING, the contemplation, the STRUGGLE.
Who is the beautiful HOPE and who is DESTINY.

To find the bonds of civilizations, parallel Paths.
To find in the sanctuaries of AGNI, Indra, the Goddess,
their Knowledge, their Wisdom, their path to the stars,
the Athena Polias, and their common KARMA.

To find buried treasures. The Wisdom of two worlds,
the Middle Earth DEMETER, the Power of Olympus.
The energy of AGNI, the Beautiful HOPE.
And the All-beautiful Goddess, the Holy Daughter,
to banish evil, with the light of the West.

To find common Algorithms, the Divine LOGOS,
indivisible and undivided, AGNI and ZEUS.
The unsullied warrior, the Mother Virgin,
to bridge the inaccessible, discord and violence.

AGNI, ZEUS, and EROS, shape Knowledge.
The Unborn Laws, Chaos, and Order.
Together they shape the opposites, the Divine Essence
and illuminate the good, with struggle and sacrifice.

They pledge first to God, the inherent within us.
Vedas and Olympians alike, have the same passions.
They are cosmic forces, each the Great Architect,
seeking the perfect mixture, everything to elevate.

To another Ethical Universe, a quantum society.
A society of brothers, the spiritualization of matter,
where everything is timeless and the Infinite ONE.
Matter and spirit one soul. The God-bearing Nature.
A ladder to ascend towards the light, to Divine havens.

Theodoros Dalmaris.

NOTE
FROM THE GREEK LOGOS
“First there was Chaos and then Mother Earth, the broad-breasted. And then Eros, the eternal and steadfast foundation of all nature.” – Hesiod
“First and above all the Gods is Eros.” – Parmenides
HOPE, as the essence of developed emotional and cognitive intelligence, is self-confidence, will, and faith, achieved through STRUGGLE. Personified by the beautiful maiden holding a pomegranate branch. With her right hand, she points to the stars. With her left hand, she rests on a rusty Anchor, signifying the Knowledge and experience gained from each Odyssey. She is the Maiden who lights the fire of Love (EROS). The Love of the bodies of Aphrodite and the Heavenly Love, of Creation through ever-growing Knowledge and the birth of noble passion for Freedom. She is the all-beautiful Maiden, the detonator of the flight towards ever-greater achievements, towards ever-brighter Heavens with her as the recipient.
NECESSITY, according to Greek mythology, is a Goddess with a catalytic fertilizing cosmic power, enthroned with HOPE and STRUGGLE. STRUGGLE is also a cosmic Goddess urging every Human Being. These cosmic Goddesses, STRUGGLE, NECESSITY, and HOPE, are the handmaidens of the supreme Goddess FATE, the Human Destiny.
The UNIVERSE, according to contemporary scientific assumptions, is a conscious entity with intelligence, in solidarity and reciprocity with Human cognition, psychic and vital needs. The UNIVERSE begins to resemble more a great mind than a great machine. It is a psychic entity and not material. Conclusively, it is God.
The consciousness of Humanity creates the material Universe and not the material Universe the consciousness of Humanity.
POROS (RESOURCEFULNESS): Son of Metis, the first wife of Zeus. He came out drunk from the table of the Gods and slept on the bench in Zeus’s garden. POVERTY, searching the garbage bins, saw Resourcefulness asleep, lay down beside him, and consorted with him. Thus LOVE (EROS) was born.
FROM THE LOGOS OF THE EAST
AGNI: Deity of the Vedic Religion, personification of fire present in sacrifices and uniting the visible world with the invisible world of the Gods. INDRA: Indian Deity. In the Vedas, he exercises dominion over the Divine World. He killed the Dragon VITRA, who prevented the waters—a symbol of universal life—from flowing over the Earth. Similar Deities include: Apollo, Zeus, and Heracles. NIRVANA: The supreme good according to Buddhism, the annihilation of the EGO. It is a prerequisite for our elevation to the level of the universal order. KARMA: Hindu doctrine of the existence of a sequence of lives. The moral energy resulting from our actions or choices. THE GREEK LOGOS AND THE LOGOS OF THE EAST have many similarities, perhaps even complete identification with each other. I discern a liberating dimension of the Greek LOGOS through the LOVE and EROS of the bodies, the EROS OF APHRODITE, which in its idealization ascends to HEAVENLY EROS. Heavenly EROS emanates Man and makes him capable of achieving everything, through the inexorable and eternal STRUGGLE. These two cultures may harbor within them the Divine power for the salvation and elevation of our world. Their liberation from all tyrannical Gods and mortals, and the declaration of ourselves as the potential God of Light within us.