fbpx

Writers International Edition

Poetry

AM I SO DIFFICULT TO LOVE?

I need a closure.
A guaranteed one,
An abyss of no return.

Can you make it a little poetic,
but more evident?

A couplet can never
satiate my heart
though I love it.

Can you make it more
transparent but less dramatic ?

A phrase is better,
than a lifeless passage.

I must loosen up
the thoughts,
unleash my soul that
entwines your verses.

Can you be more like
a scrupulous saint
than a poet?

A eulogy is enough;
more perfect to –
narrate our platonic love.

Arsha Bijer

About the Poet

Hailing from picturesque Kerala, Arsha Bijer is an aspiring poet. Her love for the written word extends beyond just poetry. She also enjoys creative writing and has penned a few short stories that have been praised for their vivid imagery and compelling characters. Her creative writing abilities have proven useful in her work as the Chief Communications Officer at Writers Capital International, where she often develops captivating content for various media platforms. Arsha’s passion for storytelling also led her to work as a creative head for a few short films, where she brought her unique vision to life through stunning visuals and relatable characters. Her writing not only showcases her creative talents, but also her dedication to making a positive social impact. She believes that writers have a responsibility to use their words to spread messages of compassion, empathy, and understanding. She hopes to use her creative writing to make a difference in the world. She lives in Abu Dhabi contributing greatly to the creative writing and advertising industry.

GIOCONTA’S BABY: Poem by Christos Dikbasanis

To my wonderfull granddaughter

May the Lord always be with you
baby of tomorrow’s hope
Silently your crying begins
to tear our sky apart
Melody of a beautiful angelic world
which arrives with little feet
naked, cute,
with a blindingly pure look
that nails it sweet
like a knife in our soul

May the Lord always stand
by your side, to arrange
the white clothes of your future life
In the afternoon you leave
the stars of your dreams
to illuminate our doubtful age
In the crazy fog of our imagination
in our mind the furious tropes
you unleash your care into harmony

The dates of your upcoming life
keep coming back to our memories
that were not born yet
but they are going to exist irrevocably

May the Lord be with you always
baby of tomorrow’s hope
She holds you in her arms
Gioconda your mother
with a thin, transparent
fragile expression
She feels happy that she can touch
with trembling hands
your electrified form
Your light penetrates her
It spreads everywhere
It brightens our tired faces
It breaks the wrinkles
of our worries about you

It fills us with colors, smells
myths from the world
of your desires
who direct with their visions
the arrow of our relentless time
into our clouded eyes.
The excitement of our young days
engrave your own way through the paths
of bright destinations
which slowly unfold before you
May the Lord always be with you

Poem by
Christos Dikbasanis

About the Author

Christos Dikbasanis, born in Thessaloniki in 1961, is an accomplished poet, writer, and religious scholar. A graduate of the Theological School of AUTH, he holds a master’s degree (MTH) in Religious Studies. His extensive body of work spans poetry, essays, and short stories, with his literary pieces featured in numerous anthologies and translated into multiple languages. Dikbasanis’ poetry has also been adapted for the stage, showcasing his creative range. He is a member of several literary organizations and has received prestigious national and international awards for his contributions to literature and culture, reflecting his profound commitment to the arts.

Poem by Mohamed Azumee 

Περιστρεφόμαστε

Περιστρεφόμαστε εδώ κι εκεί χωρίς ουσία.
Μακρινό όνειρο μοιάζει η ευτυχία.

Περιστρεφόμαστε σα να ‘μαστε σπουδαίοι
πολύξεροι μα κανένας μας δεν φταίει.

Περιστρεφόμαστε ορθώνοντας το “Εγώ” μας
στην ομίχλη της ζωής, κάνοντάς το πιο δυνατό.

Περιστρεφόμαστε λέγοντας το πιο μεγάλο ψέμα
για το φίλο μας, το διπλανό μας, για Εσένα.

Περιστρεφόμαστε εγώ, εσύ κι οι άλλοι
αλλόφρονες στου ανέμου την παραζάλη.

Περιστρεφόμαστε δείχνοντας πόσο μας θαυμάζουν
άλαλο το ακροατήριο, χλωμά πρόσωπα κοιτάζουν.

Περιστρεφόμαστε αρπάζοντας ότι μπορούμε
κοινωνική απληστία οτιδήποτε κι αν βρούμε.

Περιστρεφόμαστε για να βολευόμαστε
τον ύπνο του δικαίου να κοιμόμαστε!

Περιστρεφόμαστε για τ΄ άθλια επιτεύγματα μας
καιρός να δούμε τα κρίματά μας!

Γιώργος Σαρδέλης

_________________________________________________________

We spin

We spin as if we are important,
All-knowing, yet no one is to blame.

We spin, raising our “Ego,”
In the fog of life, making it stronger.

We spin, telling the biggest lie
About our friend, our neighbor, about You.

We spin, you, I, and the others,
Frenzied in the whirlwind of the wind.

We spin, showing how admired we are,
The audience mute, pale faces staring.

We spin, grabbing whatever we can,
Social greed—anything we find.

We spin, to make ourselves comfortable,
Sleeping the sleep of the just!

We spin for our miserable achievements,
It’s time to see our sins!

Poem By
Giorgos Sardelis

About the Poet

Giorgos Sardelis, an economist, professor, writer, and poet from Thessaloniki, seamlessly integrates his professional expertise with his literary passions. After studying economics at the University of Macedonia, he has built a successful career as a financial consultant, business administrator, and media financial analyst, while also serving as a professor of economics. Alongside his career, Sardelis is deeply committed to social causes, advocating for human welfare and inclusivity. He explores personal development through his role as a self-awareness teacher and consultant. His literary work spans lyrical prose and poetry, with his bilingual collection Steps of Life receiving recognition at the Panorama International Poetry Festival 2023. Sardelis is also actively involved in various cultural associations, such as the Thessaloniki Chamber of Commerce and the Panhellenic Union of Writers. He also actively participates in various cultural associations, such as the writers Foundation Capital and the “Parnassos” Literary Association.

 

Bondage of Meaninglessness

Logically every event should have a reason
Consciousness limited by our ignorance
Keeps us busy within the umbrella of meaninglessness
Frustrates a logical mind
Cause and effect haunts a realistic mind…

When life is unfair,
My tears fuel my soul to burn even brighter
If that be the reason I am born…
To fulfill the desires of my soul…
What is the point You are trying to prove ?
What is the truth hidden under the labyrinth
of your Super Intelligence?

If Mathematics be the language of the Universe…
Why does all have to appear meaningless to our limited senses ?
O Knowledge, let not death bind us again with its
Chain of meaningless ignorance !

Poem by
Sankha Sen

Sankha Sen is a versatile individual, known for his work as a writer, musician, executive, and coordinator. His literary achievements include winning the Panorama International Literature Award in 2022. He has served as the Coordinator for the Panorama International Arts Festival 2023 in Germany and as the Chief Coordinator for the Panorama International Literature Festival 2023. Sankha’s books were recognized as bestsellers at the Literoma Winter Fiesta 2022 in India, and he received a Certificate of Excellence for his participation in Literoma’s ‘Tagore Fest’ aired on 92.7 BigFM Bengal. He has also been acknowledged as the Literoma Best Exhibited Author at the Dussehra Fest 2022 and Literoma Winter Fiesta 2023. In addition, he was included in the Top 10 World Inkers Ambassadors for 2021 by the New York Parrot, USA, and featured in Literoma’s Biography Panorama – Vol III in 2022. He also received the Sarswotosadhak Sanman from Radio Protikhon, India.

 

Πανδημία αγάπης Poem by Demosthenes Davvetas

Σε θέλω γι’αυτο που ξέρω ότι είσαι
Γι’αυτο που δεν ξέρω Η μου κρύβεις
Γι’αυτο που αγνοείς Εσυ για μένα
Που θ’ανακαλυψεις και
Δεν θα μου πεις
Που θα φοβηθώ Ότι μπορείς να γίνεις Η ότι ήσουν
Έν γνώσει
Έν άγνοια σου
Και έν άγνοια μου Σε θέλω
Γι’αυτο το κατάλευκο Και κατάμαυρο
Που είσαι
Που με γεμίζεις
Που με ποτίζεις
Γι’αυτο το μπλε
Που με τυλίγει
Και γκριζάρει την όραση μου
Την θολώνει ελαφρά Την κάνει εργαλείο Μιας άλλης ματιας Του κόσμου
Και του εαυτού μου.

______________________________________________

Pandemic of Love

I want you for what I know you are,
And for what you hide from me, unseen.
That’s why you turn away,
To discover something in the silence
That you’ll never reveal.
I fear what you may become,
Or perhaps, what you once were—
Known to you, yet unknown to me.
Still, I want you.

It’s the white and black of your presence,
The spaces you fill,
The moments you pour into me,
Like water, quietly shaping.
And then, the blue,
Which wraps around me,
Dimming my vision,
Blurring the world,
And making me see through a different eye—
Yours,
And my own.

Poem & Painting by
Demosthenes Davvetas

About the Poet

Demosthenes DavvetasDemosthenes Davvetas, born in Athens, is a distinguished academic, poet, writer, and artist with an extensive career spanning multiple disciplines. He holds a doctorate in Aesthetics from the University of Paris VIII and has taught at prominent institutions such as the University of Paris IV, IESA Paris, the National and Kapodistrian University of Athens, and the University of the Peloponnese, among others. His academic focus includes modern art, poetry, and the philosophy of art, and he has delivered seminars at esteemed schools like École des Beaux-Arts in Paris and the University of Patras. A prolific writer, Davvetas has been contributing articles and essays to prestigious publications such as Art Forum, Art in America, Liberation, and Les Echos since 1982. His literary works encompass essays, poetry, novels, and short stories. Some of his notable publications in Greece include The End of Aesthetics?, Techno (Art)-Nihilism and Contemporary Art, The Two Lives of a Writer, and Dialogues: Personal Conversations with Great Contemporary Artists. His works have also been published internationally in French, Italian, and English, such as Alexander the Great: Son of Greece, Orestes or the Novel Without End, and In the Mirror of Orpheus. His writing blends philosophy, art, and literary expression, making him a highly regarded figure in both academic and artistic circles. His contributions to contemporary thought continue to shape discussions on aesthetics and modern art. For more information, visit his website: www.ddavvetas.wordpress.com.

OH, MY FRIEND!

My brave friend
if someday you come visit me
at my white tomb
don’t bring me flowers
which wither immediately
Bring me your feet
that walked along with mine
to the ends of the Earth
Bring me your hands
who fought alongside mine
at the ends of the Universe
for a few crumbs of freedom

Bring me your body
which was badly received along with mine
when otherworldly forms struggled to destroy
our dreams and desires
Bring me your mouth
that shouted out hymns of victory
along with mine
Bring me your eyes
to looked in awe
at the beauty of unknown places
along with mine
Bring me your face that hurt so much
Due to the envy, the hatred, the malice of the world
along with mine

Bring your memories
of all those insurmountable moments
that we lived together
and beat my forgetfulness
Oh! my devoted friend
if you can’t give me all that
then just bring to me
the Spring of your tears!

CHRISTOS DIKBASANIS

About the Author

Christos Dikbasanis, born in Thessaloniki in 1961, is a poet, writer, and scholar of religions with a Master’s Degree in Religious Studies from Aristotle University of Thessaloniki. Renowned for his poetry, essays, and short stories, Dikbasanis has been published in numerous national and international literary journals. His poems have been adapted for the stage by theatrical groups and included in prestigious literary encyclopedias. Dikbasanis has authored several poetry collections and books, reflecting his deep interests in humanity, nature, the universe, anthropology, mythology, and religious history. His work has garnered significant recognition, including national and international awards, and translations into English, Spanish, and Italian. He is a member of several literary societies and continues to influence the literary world through his profound and evocative writings.

H ζωή μας είναι στιγμές

Μια λέξη απλή, τρία γράμματα… Ζωή
άλλος τη γράφει με κεφαλαία, για να της δώσει αξία
κι άλλος με μικρά, σαν να μην της δίνει σημασία.
Όπως και να γραφτεί, πάντα θα είναι λέξη ξεχωριστή.

Ο καθένας προσπαθεί, ν’ ανακαλύψει τις κρυφές της ομορφιές
ο συναγωνισμός μεγάλος, επώδυνη η αναζήτηση
στα απόκρημνα μονοπάτια της, θελκτική.
H ζωή μας είναι στιγμές και οι χάρες της γλυκές.

Αν με ρωτήσεις τι είναι ζωή, δεν θα μπορέσω να απαντήσω
το μόνο που θα σου πω, ότι ‘ναι το πολυτιμότερο αγαθό.
Όσα βιβλία σοφών και να διαβάσουμε, δεν θα βρούμε κοινό ορισμό.
Προχωράμε μπροστά κι αναζητώντας την, δεν κοιτάμε πίσω.

Η ζωή μας δεν μετριέται με τους χτύπους της καρδιάς
αλλά με την ωριμότητα μας.
Είναι όμως αυτή η εκδοχή του τι σημαίνει ζωή;
Ποτέ δεν θα βρούμε την αληθινή σημασία της, ούτε Εγώ, ούτε Εσύ.
Και ξέρεις γιατί;
Θα έχουμε τις δικές μας απόψεις στην καθολικότητά μας.

Τελικά, τι είναι ζωή, στην καθολικότητα που μας διακατέχει;
Ο καθένας μας, θα την ερμηνεύσει σύμφωνα με αυτά που βιώνει.
Είναι μοναδικό, τέλειο δημιούργημα του Θεού που μας ενώνει,
το πολυτιμότερο αγαθό!

Ως άνθρωποι ξεχάσαμε, ότι “κουβαλάμε” το πολυτιμότερο αγαθό
ξεχάσαμε να κάνουμε όνειρα, να ευγνωμονούμε Τον Δωρητή μας.
Ολημερίς, τα ίδια και τα ίδια, χωρίς οράματα στη δύστυχη ζωή μας
ζούμε με θλίψη, πόνους, κακουχίες, ξεχνώντας το καλό.

Πόσα “σήμερα” πέρασαν, χωρίς να αγαπήσουμε, να ονειρευτούμε;
Τρομάζουμε, για τις όμορφες στιγμές που χάσαμε.
Χαραμάδες φωτός ν’ αρχίσουμε να βλέπουμε
και από του λήθαργου τη σιωπή να αφυπνιστούμε.

Να πετάξουμε ό,τι μας εγκλωβίζει στο σκοτάδι
μαζί να ψάξουμε, αυτό που μας εμπνέει για μια καλύτερη ζωή.
Ήρθε η στιγμή, να παλέψουμε για τα όνειρά μας σ’ αυτήν τη γη
με αγάπη να κεντήσουμε της ζωής μας το υφάδι.

Ζωή, είναι τα καθημερινά·
απλά να ζούμε το “τώρα”.
Είναι ο ήλιος που ανατέλλει μια καινούργια μέρα
είναι το κλάμα ενός μικρού παιδιού που γεννά η μητέρα
είναι ο ανθός ενός λουλουδιού, η στιγμή του Τώρα!

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ο Γιώργος Θ. Σαρδέλης γεννήθηκε στην Νέα Αβώρανη Αγρινίου με καταγωγή από το Λιβαδάκι της Ορεινής Ναυπακτίας. Διαμένει στην Θεσσαλονίκη είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ:
Κατά τα μαθητικά του χρόνια φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Νέας Αβώρανης Αγρινίου και στο Α’ Γυμνάσιο Αρρένων Αγρινίου.
Αποφοίτησε από την Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Θεσσαλονίκης (σήμερα Πανεπιστήμιο Μακεδονίας) – Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ
Στην αρχή της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας και για 14 χρόνια εργάστηκα σε πολυεθνική εταιρεία όπου και διετέλεσα ανώτατο οικονομικό στέλεχος.
Στη συνέχεια, από το 1993 και μέχρι σήμερα, διατηρεί γραφείο Οικονομολόγου – Συμβούλου Επιχειρήσεων στην Θεσσαλονίκη.
Στην διάρκεια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας και παράλληλα με την κύρια δραστηριότητά μου, έχει διατελέσει Καθηγητής σε Οικονομικές Σχολές και εισηγητής σε επιμορφωτικά οικονομικά σεμινάρια. Αρθρογράφος σε οικονομικά περιοδικά, blogs, οικονομικός αναλυτής στα Μ.Ε.

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Ασχολείται ενεργά με τα ανθρώπινα και κοινωνικά προβλήματα. Ευαγγελίζεται ένα καλύτερο αύριο και θεωρεί την οικογένεια ως θεμέλιο λίθο για ευτυχισμένες κοινωνίες.
Προβάλλει τις αξίες και αρετές του ανθρώπου που τα τελευταία χρόνια εκλείπουν όπως και τα κοινωνικά αγαθά για δικαιοσύνη, ελευθερία, ασφάλεια, παιδεία, υγεία, το δικαίωμα για εργασία και κοινωνικούς αποκλεισμούς κ.α.

Βιογραφικό 

Γιώργος Θ. Σαρδέλης

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Το 2018 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο “Κατάθεση Ψυχής”. Ένα βιβλίο αναδεικνύοντας την Αγάπη ως υπέρτατη αξία. Η προσφορά στο σύνολο, στον συνάνθρωπο, η συνεισφορά για την καλυτέρευση της κοινωνίας, απότοκα της αγάπης για τον Άνθρωπο, είναι η κυρίαρχη αξία που αναδεικνύεται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου. Γι’ αυτό οραματίζεται έναν ευτυχισμένο κόσμο, έναν κόσμο ειρηνικό και δίκαιο –η δικαιοσύνη είναι άλλη μία κυρίαρχη αξία στη ζωή του.
Το 2021 κυκλοφόρησε την ποιητική συλλογή “Ομιλούσες σιωπές”. Ποιήματα που τα χαρακτηρίζει μια αμεσότητα, ένας βαθύς ανθρωπισμός, ένας κοινωνικός προβληματισμός, ένας αλτρουισμός. Ένα βιβλίο που δίνει την αφορμή στους αναγνώστες να κάνουν ένα όμορφο ταξίδι αυτογνωσίας και στοχασμού.
Το 2022 εκδόθηκε η νέα του ποιητική συλλογή “Βήματα ζωής”. Ο ποιητής με επιλεκτική αναφορά στις ηθικές αξίες της ζωής, αναλύει τη σημαντικότητα της Καλοσύνης, της Ανθρωπιάς και της Υπομονής, ως “οδηγούς” ελπίδας για ένα ευοίωνο μέλλον. Η Κοινωνική Προσφορά, σε επίπεδο Ανθρώπινης Αλληλεγγύης, αποτελεί το βαθύτερο στοχασμό του, αγγίζοντας τον ευαίσθητο ψυχισμό του και κατ’ επέκταση του αναγνώστη.
Με τα παραπάνω τρία πονήματα του ο Συγγραφέας – Ποιητής κλείνει την “Εκ βαθέων” τριλογία που συμπυκνώνει μέσα της, τις βαθύτερες αλήθειες της ζωής. Θεωρεί τον εαυτό του ως εργάτη και εραστή της τέχνης και έτσι πορεύεται.
Το 2023 εκδόθηκε η νέα ποιητική συλλογή “Παρατηρητήριο ζωής” με στοχαστική διάθεση και αφύπνιση συνείδησης για ένα καλύτερο μέλλον με αξίες, αρετές, αλληλεγγύη, ανθρωπιά και κοινωνικά αγαθά.
Το 2023, έγραψε τη δίγλωσση ποιητική συλλογή “Steps of Life” στον εκδοτικό οίκο Writers International Edition που κυκλοφορεί στην Amazon και στη Google Play Books.
Το 2023, η ποιητική συλλογή “Βήματα ζωής” βραβεύτηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης, που διοργάνωσε ο Οργανισμός Writers Capital Foundation, όπου έλαβαν μέρος πάνω από 78 χώρες.
Το 2024, ο ποιητής Γιώργος Σαρδέλης έλαβε μέρος στο Διεθνές Φεστιβάλ Αγιογραφίας και Υμνογραφίας Biennale, όπου βραβεύτηκε το ποίημα του «Κύριε και Θεέ μου» από την ποιητική του συλλογή «Παρατηρητήριο ζωής » και διοργάνωσε η Writers Capital Foundation, Italy, όπου έλαβαν μέρος πάνω από 78 χώρες.
To 2024, είναι υπό έκδοση το Δοκίμιο “Είσαι ο εαυτός σου; ”, που αναφέρεται στην αυτογνωσία, την αφύπνιση συνείδησης, το εγώ μας, κ.α.
ΜΕΛΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ
Είναι μέλος πολλών πολιτιστικών συλλόγων, κυριοτέρων:
– Της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών
– Του Φιλολογικού Συλλόγου “Παρνασσός”
– Της Writers Capital Foundation,
– κ.α.

WOUND: Poem by Anu Saji

Yet the rain does not stop.
Water drops rush down the window,
The moon and stars are hidden somewhere.
All of nature is silent,
And they all whisper, “How does she bear this?”
No one can console her—
She is a mother who has lost her child.
They know the pain is unbearable;
Every mother knows the pain.

She wipes her tears and takes the box
She brought for his first day, and kisses it.
“Oh, my son…
How will I live without you?
You were my dream, my world.
Why did you abandon me?” she screams.
All of nature screams together.
“Oh God! Why are you so cruel?” they curse.

She slowly passes her fingers over her stomach
Where her baby once lay,
And touches the wound—the great wound—and cries aloud.
It’s not just a wound; it is her life, her hope.
She feels that it bleeds still,
Nothing can heal it, for it is as deep as her sorrow.
She is a lost mother.

Anu Saji

About the Poet

Anu Saji is an Indian poet and educator with a deep passion for language and literature. Born on June 19, 1999, she holds a Bachelor’s degree in English from Kannur University and a Master’s degree in Linguistics and Language Technology from the Central University of Kerala. Anu has served as an Assistant Professor at the Government Arts and Science College in Kinanoor Karinthalm, where her creativity, critical thinking, and communication skills have left a lasting impact. Known for her poignant poetry that explores themes of loss and the human experience, Anu continues to inspire both her students and readers through her work.

AIR AND LOVE NATURAL GREEK LOGOS AND THE LOGOS OF THE EAST

ΑΕΡΑΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΑΣ
ΦΥΣΙΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ
ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

ΑΕΡΑΣ: Είναι η θερμοκοιτίδα μέσα στην οποία συντελείται η γήινη ζωή, μέχρις ότου ο ΕΡΩΤΑΣ την ανατάξει σε ανώτερη και Ουράνια.

Είναι άπειρο το Σύμπαν, από άπειρα μικρά.
Κόσμοι νάνοι, κοσμακτίνες, θάλασσες, φωτός ροή.
Φωτοβόλοι κβαντοκόσμοι και παλλόμενοι αυλοί.
Υμνωδοί τ’ απείρου κάλλους, χορευτές και μελωδοί.

Ένα θραύσμα από λάβα, η μικρή κουκίδα Γη.
Έπεσε σε συναστρία, σ’ ένα κόσμο θαλπωρής.
Την σπαργάνωσαν οι μοίρες, την ευνόησαν οι Νόμοι,
και την προίκισε το Σύμπαν, να ‘ναι η Μήτρα της ζωής.

Κι’ έγινε η πρώτη Μάνα, του Θεού επιλογή,
φυτικών κι’ εμβίων όντων, κιβωτός μοναδική.
Γήπεδο Άθλησης και Πάλης. Ένα Θεϊκό πεδίο,
που παλεύουν δυό δυνάμεις, το θηρίο με το Θείο.

Δειλά, δειλά εθώπευε, το σάβανο της Κόρης.
Τους πάγους ο Ήλιος έλειωνε, ζέσταινε το κορμί της.
Δειλά, δειλά οι αχτίδες του, εσκόρπιζαν τα νέφη.
Τον Έρωτά τους χαίρονταν. Κένταγαν τη ζωή της.

Τη Μάνα Γη τη φάσκιωσε, μ’ αέρινη κουβέρτα,
του Σύμπαντος ο Τέκτονας και όρισε τους Νόμους,
να ζουν όλα τα πλάσματα μ’ ασφάλεια και θάλπος.
Να μάχονται αέναα, Τυφώνες και τους Κρόνους.

Είναι ο ΑΕΡΑΣ, η ΠΝΟΗ, το φίλτρο κάθε ρύπου,
εντός του τήκει και σκορπά, τα θραύσματα της Μάχης,
μετεωρίτες κύματα, και κοσμικές ακτίνες,
τα εξαγνίζει η φωτιά. Και πλέει το καράβι,
για άγνωστες Οδύσσειες, με πλώρη μια Ιθάκη.

Πλέει μ’ ασπίδες άτρωτες, αντικρυστά στον Ήλιο.
Γράφει τροχιές ελλειπτικές, ρυθμίζει τις εστίες,
και ζει η Γη τις εποχές, του θέρους και του τρύγου,
τους οργασμούς της Άνοιξης, δίνες και τρικυμίες.

Δεν θάταν η Γη παράδεισος, των Νόμων εργαστήρι,
της ύλης το πνευμάτωμα. Θάταν κρανίου τόπος.
Στείρα από μνήμες. Κόλαση. Δεν θάχε Ιστορία.
Το Σύμπαν θάτανε νεκρό. Ύβρις και ουτοπία.
Τώρα η Γη είναι Ναός, του Σύμπαντος η δόξα.
Ιερουργεί ο Άνθρωπος, σηκώνεται και πέφτει.
Ψάχνει να βρει βηματισμό. Τον δρόμο προς τα ‘στέρια,
τον Μέγα Κόσμο, τον Μικρό. Να βρει σταθμά και μέτρα.

Ψάχνει να βρει ποιός μέσα του, εμφύτεψε τα πάθη.
Το Αίσθημα και την ψυχή, τ’ Άκτιστο Φως, το Κάλλος.
Τ’ αντίθετα να μάχονται. Την ΠΑΛΗ, την ΑΝΑΓΚΗ.
Τον πρώτο Θεό, τον ΈΡΩΤΑ. Την θελκτική ΕΛΠΙΔΑ.
Το ριζικό, τη μοίρα του. Αίτιο και Αιτία.

Είναι ο ΕΡΩΤΑΣ Πνοή, και της ψυχής η φλόγα.
Των Αισθημάτων άναμμα, της Νόησης το Δόρυ.
Σπερμοδοτεί τα Άγονα, τα άθεα Θεώνει,
και κυβερνά τα άνομα, τ’ αχρεία ημερώνει.

Ο ΈΡΩΤΑΣ πρώτος Θεός, Μητέρα και Πατέρας,
κάθε ηδονής και θέλγητρου. Πάθος Δημιουργίας.
Του Πόρου Γιος πρωτογενής. Μάνα του η ΠΕΝΙΑ.
Πλήττει τα φαύλα κι’ ασεβή, φόβο και δυστυχία.

Μέθυσε ο Πόρος με κρασί, στα Δώματα του Δία,
και στις Αγκάλες έπεσε του Ύπνου κι’ εκοιμήθει.
Επαίτης η ΠΕΝΙΑ έκλεψε, σπέρμα και ευψυχία,
και γέννησαν τον ΕΡΩΤΑ, τον Νικητή της Βίας.

Φυσά ο ΑΓΕΡΑΣ δροσερός, το ΧΑΟΣ ανασαίνει.
Έρχεται η ΓΗ ευρύστερνη. Ακολουθεί ο ΕΡΩΣ,
Αιώνιος, λαμπρός και φλογερός. Δημιουργός της Φύσης.
Πρώτος και πάνω απ’ τους Θεούς. Ευγονιτής και Μύστης.

Είναι ο ΑΕΡΑΣ η Τροφός, της Γης ο ζωοδότης.
Κι’ ο ΕΡΩΤΑΣ πρώτος Θεός. Νικάει πριν την ΜΑΧΗ.
Είναι τ’ Απείρου σύζευξη, με το πεπερασμένο,
θεμέλιο πρωτογενές, Σύμπαντος και της Πλάσης.

ΑΕΡΑΣ κι’ ΕΡΩΣ, τ’ άρμενα, γήινα και Ουράνια,
ο Σεβασμός και η Αιδώς, το Ήθος και το Δίκιο.
Είναι κανόνες άβατοι, στα υλικά και Θεία.
Αυτοί δομούν τον νέο Γιό, τον Άφρονα κι’ Αγροίκο,
σε Γιο Φωτός και μέτοχο, στον πατρικό το κλήρο.

Αυτοί ανάβουν τ’ Άγιο Φως και τη φωτιά του ΑΓΚΝΙ
Τους φανοστάτες σ’ άβυσσους, στης Γης τους διαδρόμους.
Να βρουν του ΕΡΩΤΑ αρμούς, της Αθηνάς το δόρυ.
Νιρβάνες της Ανατολής, την Μεσογαία Κόρη,
Για να συνθέσουν δίπολα, την κβαντική την ΠΟΛΗ.
Να βρουν βαθιά στο ΕΙΝΑΙ τους, την δυική μορφή τους.
Να βρουν τι είναι η ΖΩΗ, τι ΗΘΟΣ, τι ΝΙΡΒΑΝΑΣ.
Ποιος είναι ο δρόμος, ποια η ΑΡΧΗ, ο στοχασμός, η Πάλη.
Ποια η ΕΛΠΙΔΑ η όμορφη και ποια η ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ.

Να βρουν αρμούς πολιτισμών, παράλληλες Οδεύσεις.
Να βρουν στου ΑΓΚΝΙ τ’ άδυτα τον Ίνδρα, την Θεώνη,
τη Γνώση, τη Σοφία τους, τον δρόμο τους προς τ’ άστρα,
την Πολιέα ΑΘΗΝΑ, και το κοινό τους ΚΑΡΜΑ.

Να βρουν θαμμένους θησαυρούς. Δυό κόσμων τη Σοφία,
τη Μεσογαία ΔΗΜΗΤΡΑ, του Όλυμπου το Κράτος.
Του ΑΓΚΝΙ την ενέργεια, την Όμορφη ΕΛΠΙΔΑ.
Και την Πανώρια την Θεά, την κόρη την ΑΓΙΑ,
για ν’ αποτάξουν το κακό, με φως την Εσπερία.

Να βρουν κοινούς Αλγόριθμους, τον Θεϊκό τον ΛΟΓΟ,
άτμητο κι’ αδιαίρετο, τον ΑΓΚΝΙ και τον ΔΙΑ.
Την άμωμη πολέμαρχο, την Μάνα Παναγία,
να γεφυρώσουν τ’ άβατα, διχόνοια και την βία.

ΑΓΚΝΙ, ο ΔΙΑΣ, κι’ ο ΕΡΩΤΑΣ, μορφοποιούν τη Γνώση.
Των Νόμων των Αγέννητων, το Χάος και την Τάξη.
Μαζί δομούν τ’ αντίθετα, την Θεϊκή Ουσία
και φωταυγάζουν το καλό, μ’ αγώνα και θυσία.

Ομνύουν πρώτοι στο Θεό, τον σύμφυτο εντός μας.
Βέδες κι’ Ολύμποιοι μαζί, έχουν τα ίδια πάθη.
Είναι δυνάμεις κοσμικές, καθείς κι’ ο Μέγας Τέκτων,
ψάχνει το μείγμα τ’ άριστο, τα πάντα ν’ ανατάξει.

Σ’ ένα άλλο Σύμπαν Ηθικό, μια κβαντοκοινωνία.
Μια κοινωνία αδελφών, πνευμάτωμα της ύλης,
πούναι τα πάντα άχρονα και τ’ Άπειρο το ΕΝΑ.
Ύλη και πνεύμα μια ψυχή. Η Θεοφόρα Φύση.
Σκάλα ν’ ανέβεις προς το φως, σε Θεϊκά λημέρια.

—————————–

Θεόδωρος Δάλμαρης

Υ Π Ο Μ Ν Η Μ Α

ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΟΓΟ

«Πρώτα υπήρξε το Χάος και ύστερα η Μητέρα Γη, η ευρύστερνη. Και μετά ο Έρως, αιώνιο και σταθερό θεμέλιο της φύσης όλης.» Ησίοδος
«Πρώτος και πάνω από όλους τους Θεούς είναι ο Έρωτας.» Παρμενίδης
Η ΕΛΠΙΔΑ, ως η ουσία της αναπτυγμένης συναισθηματικής και γνωστικής νοημοσύνης είναι η αυτοπεποίθηση, η θέληση και η πίστη, που διά της ΠΑΛΗΣ επιτυγχάνει κάποιος τους στόχους του. Προσωποποιείτε από την όμορφη κόρη που κρατάει ένα κλαδί ροδιάς. Με το δεξί της χέρι, δείχνει τα αστέρια. Με το αριστερό της χέρι ακουμπάει σε μια σκουριασμένη Άγκυρα, που δηλώνει τη Γνώση και την πείρα που αποκτάται από κάθε Οδύσσειά μας.
Είναι η Κόρη που ανάβει τη φωτιά του Έρωτα. Του Έρωτα των σωμάτων της Αφροδίτης και του Ουράνιου Έρωτα, της Δημιουργίας της όλο και μεγαλύτερης Γνώσης και της γέννησης του ευγενούς πάθους για Ελευθερία. Είναι η πανωραία Κόρη, ο πυροκροτητής της πτήσης προς όλο και μεγαλύτερες κατακτήσεις, προς όλο και φωτεινότερους Ουρανούς με αποδέκτη ΕΚΕΙΝΗ.
Η ΑΝΑΓΚΗ, κατά την Ελληνική μυθολογία, είναι μια Θεά με καταλυτική γονιμοποιό κοσμική δύναμη, σύνθρονος με την ΕΛΠΙΔΑ και την ΠΑΛΗ. Η ΠΑΛΗ είναι επίσης μια κοσμική Θεά υπέρ της οποίας παρορμάται κάθε Άνθρωπος. Οι παρά πάνω κοσμικές Θεές, ΠΑΛΗ, ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ αποτελούν τις θεραπαινίδες της υπερθεάς ΕΙΜΑΡΜΕΝΗΣ, δηλαδή της Ανθρώπινης Μοίρας.
Το ΣΥΜΠΑΝ σύμφωνα με τις σύγχρονες επιστημονικές παραδοχές, είναι μια συνειδητή οντότητα με νοημοσύνη, αλληλέγγυα και σε αμοιβαιότητα με την Ανθρώπινη νόηση, τις ψυχικές και τις βιοτικές ανάγκες μας.
Το ΣΥΜΠΑΝ αρχίζει να μοιάζει περισσότερο με μία μεγάλη νόηση, παρά με μία
μεγάλη μηχανή. Είναι μια ψυχική οντότητα και όχι υλική.
Είναι συμπερασματικά ο Θεός.
Η συνειδητότητα της Ανθρωπότητας, δημιουργεί το υλικό Σύμπαν και όχι το υλικό Σύμπαν την συνειδητότητα της Ανθρωπότητας.
ΠΟΡΟΣ: Γιος της Μήτιδος, της πρώτης συζύγου του Δία. Βγήκε μεθυσμένος από το τραπέζι των Θεών και κοιμήθηκε στο παγκάκι του κήπου του Δία.
Η ΠΕΝΙΑ, ψάχνοντας στους κάδους των απορριμμάτων, είδε των Πόρο κοιμώμενο, ξάπλωσε κοντά του και συνευρέθηκε μαζί του. Έτσι γεννήθηκε ο ΕΡΩΤΑΣ.

ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

ΑΓΚΝΙ: Θεότης της Βεδικής Θρησκείας, προσωποποίηση της φωτιάς που είναι παρούσα στις θυσίες και ενώνει τον ορατό κόσμο με τον αόρατο κόσμο των Θεών.
ΙΝΔΡΑ: Ινδική Θεότης. Στις Βέδες ασκεί την κυριαρχία στον Θείο Κόσμο. Θανάτωσε τον Δράκοντα ΒΙΤΡΑ, που παρεμπόδιζε τα νερά – σύμβολο της παγκόσμιας ζωής – να κυλίσουν πάνω στη Γη. Είναι παρόμοιες Θεότητες με τους: Απόλλωνα, τον Δία και Ηρακλή.
ΝΙΡΒΑΝΑ: Το υπέρτατο κατά τον Βουδισμό αγαθό της εκμηδένισης του ΕΓΩ. Είναι προϋπόθεση της ανάταξής μας στο επίπεδο της παγκόσμιας τάξης.
ΚΑΡΜΑ: Ινδουιστική διδασκαλία για την ύπαρξη μιας αλληλουχίας ζωών.
Η Ηθική ενέργεια που απορρέει από τις πράξεις ή τις επιλογές μας.
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ, έχουν πολλές ομοιότητες, ίσως και πλήρη ταύτιση μεταξύ τους.
Διακρίνω μια απελευθερωτική διάσταση του Ελληνικού ΛΟΓΟΥ, διά της ΑΓΑΠΗΣ και του ΕΡΩΤΑ των σωμάτων, του ΕΡΩΤΑ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ, ο οποίος στην εξιδανίκευσή του ανατάσσεται σε ΟΥΡΑΝΙΟ ΕΡΩΤΑ.
Ο Ουράνιος ΕΡΩΤΑΣ εξακτινώνει τον Άνθρωπο και τον καθιστά ικανό να επιτύχει τα πάντα, μέσα από την αδήριτη και αιώνια ΠΑΛΗ.
Αυτοί οι δύο πολιτισμοί, ίσως κρύβουν μέσα τους την Θεία δύναμη για την σωτηρία και την ανάταξη του κόσμου μας. Την απελευθέρωσή τους από όλους τους δυνάστες Θεούς και θνητούς, και στην αναγόρευση του εαυτού μας, στον εντός μας εν δυνάμει Θεό του Φωτός.

AIR AND LOVE NATURAL GREEK LOGOS
AND THE LOGOS OF THE EAST

AIR: It is the incubator in which earthly life occurs until LOVE elevates it
to a higher and Heavenly state.

The Universe is infinite, composed of countless small parts.
Dwarf worlds, cosmic rays, seas, the flow of light.
Radiant quantum worlds and pulsating flutes.
Hymnists of infinite beauty, dancers, and melodists.

A fragment of lava, the tiny dot of Earth.
It fell into cohibition, in a world of warmth.
The Fates swaddled it, the Laws favored it,
and the Universe endowed it, to be the Matrix of life.

And it became the first Mother, the choice of God,
a unique ark of plants and living beings.
A field of athleticism and struggle. A Divine field,
where two forces fight, the beast and the Divine.

Gently, gently, it caressed the shroud of the Maiden.
The Sun melted the ice, warming her body.
Gently, gently, its rays scattered the clouds.
They enjoyed their Love. They kindled her life.

Mother Earth was swaddled in an airy blanket,
by the Architect of the Universe, and He set the Laws,
so that all creatures live with safety and warmth.
To eternally fight, Typhoons and the Cronosus.

AIR is the BREATH, the filter of every pollutant,
within it melts and disperses, the fragments of the Battle,
meteor waves, and cosmic rays,
purified by the fire. And the ship sails on,
to unknown Odysseys, with Ithaca as its bow.

It sails with invincible shields, facing the Sun.
It writes elliptical orbits, regulates the focal points,
and Earth experiences the seasons, of summer and harvest,
the orgies of Spring, eddies, and tempests.

Earth would not be a paradise, a workshop of Laws,
the spiritualization of matter. It would be a wasteland.
Sterile of memories. Hell. It would have no History.
The Universe would be dead. Hubris and utopia.

Now Earth is a Temple, the glory of the Universe.
Man officiates, rises and falls.
He seeks to find his pace. The path to the stars,
the Mega World, the Small. To find measures and scales.

He seeks to find who implanted within him, the passions.
The emotions and the soul, the Uncreated Light, the Beauty.
The opposites to fight. STRUGGLE, NECESSITY.
The first God, EROS. The alluring HOPE.
His destiny, his fate. Cause and Effect.

EROS is Breath, and the flame of the soul.
The ignition of Feelings, the Mind’s spear.
It fertilizes the Barren, deifies the godless,
and governs the lawless, tames the unruly.

EROS is the first God, Mother and Father,
of every pleasure and charm. Passion of Creation.
Son of Resourcefulness. His mother is POVERTY.
It strikes the vile and impious, fear, and misery.

POROS got drunk with wine, in the Houses of Zeus,
and fell into the Arms of Hypnos, sleeping deeply.
Beggar POVERTY stole, seed and courage,
and they gave birth to EROS, the Conqueror of Violence.

A cool BREEZE blows, CHAOS breathes.
Broad-breasted EARTH comes. EROS follows,
Eternal, bright, and fiery. Creator of Nature.
First and above the Gods. Procreator and Mystic.

AIR is the Nourisher, the life-giver of Earth.
And EROS the first God. He wins before the BATTLE.
It is the union of the Infinite, with the finite,
the primary foundation, of the Universe and Creation.

AIR and EROS, the sails, earthly and Heavenly,
Respect and Modesty, Ethics and Justice.
They are inviolable rules, in substance and the Divine.
They form the new Son, the Foolish and Rustic,
into a Son of Light and a shareholder, in the paternal inheritance.

They light the Holy Light and the fire of AGNI
The lampposts in abysses, in the corridors of Earth.
To find the bonds of EROS, the spear of Athena.
Nirvanas of the East, the Daughter of the Middle Earth,
to compose dipoles, the quantum CITY.

To find deep within their BEING, their dual form.
To find what LIFE is, what ETHICS, what NIRVANAS.
Which is the path, which is the BEGINNING, the contemplation, the STRUGGLE.
Who is the beautiful HOPE and who is DESTINY.

To find the bonds of civilizations, parallel Paths.
To find in the sanctuaries of AGNI, Indra, the Goddess,
their Knowledge, their Wisdom, their path to the stars,
the Athena Polias, and their common KARMA.

To find buried treasures. The Wisdom of two worlds,
the Middle Earth DEMETER, the Power of Olympus.
The energy of AGNI, the Beautiful HOPE.
And the All-beautiful Goddess, the Holy Daughter,
to banish evil, with the light of the West.

To find common Algorithms, the Divine LOGOS,
indivisible and undivided, AGNI and ZEUS.
The unsullied warrior, the Mother Virgin,
to bridge the inaccessible, discord and violence.

AGNI, ZEUS, and EROS, shape Knowledge.
The Unborn Laws, Chaos, and Order.
Together they shape the opposites, the Divine Essence
and illuminate the good, with struggle and sacrifice.

They pledge first to God, the inherent within us.
Vedas and Olympians alike, have the same passions.
They are cosmic forces, each the Great Architect,
seeking the perfect mixture, everything to elevate.

To another Ethical Universe, a quantum society.
A society of brothers, the spiritualization of matter,
where everything is timeless and the Infinite ONE.
Matter and spirit one soul. The God-bearing Nature.
A ladder to ascend towards the light, to Divine havens.

Theodoros Dalmaris.

NOTE
FROM THE GREEK LOGOS
“First there was Chaos and then Mother Earth, the broad-breasted. And then Eros, the eternal and steadfast foundation of all nature.” – Hesiod
“First and above all the Gods is Eros.” – Parmenides
HOPE, as the essence of developed emotional and cognitive intelligence, is self-confidence, will, and faith, achieved through STRUGGLE. Personified by the beautiful maiden holding a pomegranate branch. With her right hand, she points to the stars. With her left hand, she rests on a rusty Anchor, signifying the Knowledge and experience gained from each Odyssey. She is the Maiden who lights the fire of Love (EROS). The Love of the bodies of Aphrodite and the Heavenly Love, of Creation through ever-growing Knowledge and the birth of noble passion for Freedom. She is the all-beautiful Maiden, the detonator of the flight towards ever-greater achievements, towards ever-brighter Heavens with her as the recipient.
NECESSITY, according to Greek mythology, is a Goddess with a catalytic fertilizing cosmic power, enthroned with HOPE and STRUGGLE. STRUGGLE is also a cosmic Goddess urging every Human Being. These cosmic Goddesses, STRUGGLE, NECESSITY, and HOPE, are the handmaidens of the supreme Goddess FATE, the Human Destiny.
The UNIVERSE, according to contemporary scientific assumptions, is a conscious entity with intelligence, in solidarity and reciprocity with Human cognition, psychic and vital needs. The UNIVERSE begins to resemble more a great mind than a great machine. It is a psychic entity and not material. Conclusively, it is God.
The consciousness of Humanity creates the material Universe and not the material Universe the consciousness of Humanity.
POROS (RESOURCEFULNESS): Son of Metis, the first wife of Zeus. He came out drunk from the table of the Gods and slept on the bench in Zeus’s garden. POVERTY, searching the garbage bins, saw Resourcefulness asleep, lay down beside him, and consorted with him. Thus LOVE (EROS) was born.
FROM THE LOGOS OF THE EAST
AGNI: Deity of the Vedic Religion, personification of fire present in sacrifices and uniting the visible world with the invisible world of the Gods. INDRA: Indian Deity. In the Vedas, he exercises dominion over the Divine World. He killed the Dragon VITRA, who prevented the waters—a symbol of universal life—from flowing over the Earth. Similar Deities include: Apollo, Zeus, and Heracles. NIRVANA: The supreme good according to Buddhism, the annihilation of the EGO. It is a prerequisite for our elevation to the level of the universal order. KARMA: Hindu doctrine of the existence of a sequence of lives. The moral energy resulting from our actions or choices. THE GREEK LOGOS AND THE LOGOS OF THE EAST have many similarities, perhaps even complete identification with each other. I discern a liberating dimension of the Greek LOGOS through the LOVE and EROS of the bodies, the EROS OF APHRODITE, which in its idealization ascends to HEAVENLY EROS. Heavenly EROS emanates Man and makes him capable of achieving everything, through the inexorable and eternal STRUGGLE. These two cultures may harbor within them the Divine power for the salvation and elevation of our world. Their liberation from all tyrannical Gods and mortals, and the declaration of ourselves as the potential God of Light within us.

 

I FEEL YOUR COMING: Poem by Christos Dikbasanis

You come from the Universe
Inside a golden box
you bring me the gift of life
You reverently place in my hands

I feel your coming
I feel you next to me
I hear your breath
You smell vanilla and basil
Your fingers are wet from interstellar travel
You tenderly caress my dreams and desires
You carefully collect the drops of my sweat
You gaze upon the firmament with your piercing eyes
urging me to come up there with you
But I have so many obligations
and so many regrets down here on Earth
I don’t have time for travels

You hold a bundle of golden corn ears
in your hands
plucked from the field of your dreams
that you didn’t get to bring to life
You wet your hair with the foam
of the early summer sea
You open one last bottle of wine
with a rich flavor from the passage of centuries
which were irretrievably lost
Above us a bright sun
blows my mind

You come from the Universe
tenderly show me that our common future
isn’t here on the Earth but beyond in the stars
in the deep embrace of infinity
We belong there
me and you my lonely star
first love of my life

Christos Dikbasanis

About the Author

Christos Dikbasanis, born in Thessaloniki in 1961, is a poet, writer, and scholar of religions with a Master’s Degree in Religious Studies from Aristotle University of Thessaloniki. Renowned for his poetry, essays, and short stories, Dikbasanis has been published in numerous national and international literary journals. His poems have been adapted for the stage by theatrical groups and included in prestigious literary encyclopedias. Dikbasanis has authored several poetry collections and books, reflecting his deep interests in humanity, nature, the universe, anthropology, mythology, and religious history. His work has garnered significant recognition, including national and international awards, and translations into English, Spanish, and Italian. He is a member of several literary societies and continues to influence the literary world through his profound and evocative writings.